- ваҷд
- [وجد]а. бехудӣ аз хурсандӣ, ғояти шавқу шодӣ, завқ; бо ваҷди тамом бо шавқу завқи бениҳоят, бо эҳсосоти баланд; ба ваҷд омадан худро гум кардан аз ғояти шавқу завқ, ба ҳаяҷон омадан, рӯҳбаланд шудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
